Liban 2022

Powrót do | Strona główna |


LIBAN, 18 - 26 października 2022

LIBAN - Bejrut, aktualny czas

Bejrut

LIBAN - Bejrut, aktualna pogoda w Bejrucie

18-10-2022, Kraków Balice - Frankfurt n. Menem, 6:00 - 7:35 (czas lotu 1h35'), Lufthansa (LH1371)
Frankfurt n. Menem - Bejrut, 10:40 - 15.35 (czas lotu 3h55') Lufthansa (LH1306)
26-10-2022, Bejrut - Frankfurt n. Menem, 4:05 - 7:20 (czas lotu 4h15'), Lufthansa (LH1309)
Frankfurt n. Menem - Kraków Balice, 8.40 - 10.10 (czas lotu 1h30') Lufthansa (LH1364
Odległość: Kraków - Frankfurt 802 km; Frankfurt - Bejrut 2830 km

 

Ghazir - klasztor św. Antoniego z Padwy (Betcheszban), 19.10.2022

Od 20 lutego do około 1 kwietnia 1837 roku w klasztorze Betcheszban przebywał Juliusz Słowacki.
Napisał tutaj pierwszą wersję poematu Anhelli, którą wydał rok później w Paryżu.
Juliusz Słowacki - Anhelli (tekst poematu) >>>
Juliusz Słowacki - Anhelli (teatr TV) >>>

Bkerke - klasztor maronicki, siedziba Patriarchy Maronitów, 19.10.2022

Bkerke, to miejscowość w Libanie, w dystrykcie Kasarwan, w pobliżu Dżuniji.
Znajduje się tu siedziba maronickiego patriarchy Antiochii.
Maronicki patriarcha Antiochii związany jest unią z Rzymem.
Oficjalny tytuł patriarchy brzmi: Patriarcha Antiocheński Maronitów.
Podlegają mu wierni Katolickiego Kościoła Maronitów.
Od 2011 roku Patriarchą Maronitów jest Béchara Boutros Rai (77. patriarcha Antiochii, kardynał od 2012 roku, ur. 25 lutego 1940 w Himlajji).

Bkerke - kaplica na terenie siedziby Patriarchy Maronitów, 19.10.2022

Harrisa - sanktuarium Matki Bożej Królowej Libanu, 19.10.2022

Harrisa (Harisa, Harissa), to miejscowość w Libanie, w kadzie Kasarwan, 20 km od Bejrutu.
Jest ważnym centrum pielgrzymek oraz ośrodkiem kultu maryjnego libańskich chrześcijan, którego budowę rozpoczął maronicki patriarcha Eliasz Hoyek w 1904 roku, w 50. rocznicę uchwalenia dogmatu o niepokalanym poczęciu.
Sanktuarium Matki Bożej Pani (Królowej) Libanu stoi na górskim szczycie wznoszącym się nad Dżuniją, z którą łączy je kolejka gondolowa.
Charakterystycznym elementem krajobrazu jest biały posąg Najświętszej Marii Panny.
Posąg został wyprodukowany we Francji pod koniec XIX wieku i umieszczony w 1908 roku nad głównym sanktuarium.
Składa się z siedmiu części, które zostały zamontowane na kamiennej podstawie, która ma kształt pnia (na dole 64 m w obwodzie, na górze 12 m w obwodzie) o wysokości całkowitej 20 m.
Posąg, wykonany ze stopu brązu, ma wysokość 8,5 m, 5,50 m w obwodzie i waży15 ton.
Wewnątrz bazy statui znajduje się kaplica, a obok stoi współczesna katedra maronicka (115 m długości, 67 m szerokości, a jej kopuła wznosi się 62 m nad ziemią).
W pobliżu są również kościoły innych wyznań, m. in. melchicka bazylika św. Pawła, położona na południe od pomnika i wybudowana w stylu bizantyjskim w latach 1947-1962.
10 maja 1997 roku sanktuarium w Harisie odwiedził Jan Paweł II podczas swojej podróży apostolskiej do Libanu.

Las Bożych Cedrów, 20.10.2022

Las Bożych Cedrów, to rezerwat cedrów libańskich w rejonie miasta Baszarri w Libanie, na zboczach góry Makmal na wysokości ponad 2000 m npm.
Jest to pozostałość lasów, które kiedyś porastały większość szczytów gór Liban.
Najstarsze drzewa w rezerwacie mają ponad 1500 lat.
Razem z doliną Wadi Kadisza (Święta Dolina), Las Bożych Cedrów został w 1998 roku wpisany na Listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Beka Kafra - miejsce narodzin św. Charbela, 20.10.2022

W Beka Kafra urodził się św. Charbel.
Beka Kafra, to wieś położona w Dystrykcie Północnym, w Kada Baszarri, w Libanie.
Wieś zlokalizowana jest naprzeciw miasta Baszarri po drugiej stronie Wadi Kadisza (Święta Dolina).
Liczy około 400 mieszkańców i jest jedną z najwyżej położonych wsi w Libanie (od 1450 do 1650 m npm.).
Nazwa wywodzi się z języka syryjskiego i oznacza „żyzną ziemię”.

Qozhaya - klasztor św. Antoniego Wielkiego, 20.10.2022

Klasztor poświęcony jest świętemu Antoniemu Wielkiemu.
Jest powszechnie nazywany Qozhaya, w odniesieniu do doliny, w której się znajduje.
Dolina Qozhaya, wraz z doliną Qannoubine, z którą jest połączona od zachodu, tworzą tak zwaną dolinę Qadisha.
Etymologia nazwy Qozhaya różni się w zależności od opinii uczonych.
Jednak w ostatnich latach najczęściej przyjmowano pochodzenie syryjskie, co w przybliżeniu przekłada się na "skarb życia".
Qozhaya jest uważana za jeden z najstarszych klasztorów w dolinie Qadisha.
Przylega do niego kilka pustelni, a w pewnym okresie (prawdopodobnie w XII wieku) był stolicą patriarchy maronickiego.
W 1584 roku zainstalowano w klasztorze pierwszą nieżydowską drukarnię na Bliskim Wschodzie i trzecią na świecie.
W 1610 roku wydrukowano dwujęzyczny Psałterz w małym folio liczącym 260 stron.
Psalmy są ułożone w dwóch kolumnach, po prawej stronie znajduje się tekst w języku syryjskim, a po lewej
w języku arabskim, ale napisany literami syryjskimi, co jest znane jako Garshuni.
W 1708 roku Psałterz został przekazany nowo utworzonemu zakonowi libańskich maronitów i nadal należy do tego Zakonu.
Qozhaya była największa w pierwszej połowie XIX wieku, kiedy należało do niej ponad 300 mnichów.
Dzięki dużym posiadłościom w dolinie, w Ain-Baqra i w Jedaydeh, Qozhaya jest jednym z najbogatszych klasztorów Zakonu.

Bejrut - Muzeum Narodowe, 21.10.2022

Muzeum Narodowe w Bejrucie jest głównym muzeum archeologicznym w Libanie.
Kolekcja rozpoczęła się po I. wojnie światowej, a muzeum zostało oficjalnie otwarte w 1942 roku.
Muzeum posiada zbiory liczące łącznie około 100 000 obiektów, z których większość to antyki i średniowieczne znaleziska z wykopalisk prowadzonych przez Generalną Dyrekcję Starożytności.
Wystawionych jest około 1300 artefaktów, począwszy od czasów prehistorycznych po średniowieczny okres mameluków.
Muzeum znajduje się w dzielnicy Mazra'a w Bejrucie, na skrzyżowaniu alei Abdallah al-Yafi i drogi do Damaszku.
Jest otoczone hipodromem w Bejrucie i budynkiem Generalnej Dyrekcji Starożytności.
Mały teatr i sklep z pamiątkami otaczają hol wejściowy parteru.

Bejrut - Polski Cmentarz Wojenny, 21.10.2022

Polski Cmentarz Wojenny w Bejrucie założono na przedmieściach miasta w 1946 roku, dzięki staraniom ks. prof. Kamila Kantaka.
Nekropolia została zniszczona podczas wojny domowej w 1975 roku.
W 1991 roku reaktywowano Komitet cmentarny, a miejscowa Polonia wysprzątała cmentarz, który stał się wysypiskiem śmieci.
Po odnowieniu cmentarz został ponownie zniszczony w 2006 roku podczas konfliktu izraelsko-libańskiego.
21 listopada 2010 roku cmentarz został poświęcony i ponownie otwarty po renowacji, którą przeprowadzono
w 2009 roku.
Na cmentarzu znajdują się groby 137 Polaków, którzy znaleźli się w Libanie po ewakuacji Armii Polskiej gen. Władysława Andersa z ZSSR.
Zostali tutaj pochowani m. in.:
- ks. prof. Kamil Kantak, jeniec Kozielska i Ostaszkowa, duszpasterz Polonii na Bliskim Wschodzie,
historyk Kościoła, archiwariusz, społecznik i działacz narodowy;
- Bolesław Baake, malarz;
- Karol Schayer, architekt;
- Hanka Ordonówna, której prochy ekshumowano w 1990 roku i po przewiezieniu do Warszawy pochowano na Powązkach.

Bejrut - Wojskowy Cmentarz Wojenny, 21.10.2022

Bejrut - miasto, 21.10.2022
(ścieżka dźwiękowa - "Nie odchodź, Bejrucie">>>)

Procesja z pustelni do grobu Św. Charbela w Annaya, 22.10.2022

Każdego 22. dnia miesiąca odbywa się procesja z pustelni do grobu Św. Charbela w Annaya.
Podczas procesji odmawiana jest modlitwa różańcowa.
Na koniec procesji jest uroczyste błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem, a potem w nowej świątyni odprawiana jest Msza św. w rycie maronickim.

Msza św. w rycie Maronickim - Kościół przy Klasztorze Św. Marona w Annaya, 22.10.2022

Liturgia maronicka ma swoje korzenie w liturgii Starego Testamentu.
Współczesne nabożeństwo maronickie składa się z trzech części:
- Przygotowanie: Przyszykowanie chleba i wina. Księża modlą się przed mszą, prosząc Boga o przebaczenie grzechów oraz o pomoc w dobrym przeprowadzeniu liturgii. Po tym następuje czytanie Pisma, homilia i wyznanie wiary.
- Anafora: Podczas modlitwy eucharystycznej zwanej Anaforą, chleb i wino składane są przed Bogiem, zamieniając się w Ciało i Krew Chrystusa.
Tak jak w obrządku łacińskim, następuje modlitwa dziękczynna i błogosławieństwo.
- Eucharystia: Podczas tej części mszy wierni przyjmują ciało i krew Chrystusa, zwykle przy pomocy łyżki.
Liturgia jest zakończona modlitwami dziękczynnymi i błogosławieństwem.

Msza św. w rycie Maronickim - Kościół przy Klasztorze Św. Marona w Annaya
(cała Msza św., w której uczetniczyliśmy), 22.10.2022

Erem Św. Piotra i Pawła, w którym przebywał Św. Charbel, 22.10.2022

W 1875 roku ojciec Charbel poprosił przełożonego, aby pozwolił mu zamieszkać w eremie Świętych Piotra
i Pawła, położonym powyżej wioski Annaya na wysokości 1350 metrów n.p.m.
Początkowo przeor nie chciał się zgodzić na jego odejście, lecz wkrótce zmienił zdanie.
Pewnej nocy ojciec Charbel przyszedł do jednego z braci, prosząc go o oliwą do lampy.
Ten nalał do niej wody, a lampa mimo to zapaliła się.
Przełożony uznał to za znak z nieba i zezwolił Charbelowi na odejście do pustelni, gdzie zamieszkał na osobności wraz z trzema współbraćmi.
Jego cela miała sześć metrów kwadratowych powierzchni.
Pod habitem nosił włosiennicę, spał kilka godzin na dobę na twardej ziemi, jadł raz dziennie skromny posiłek bez mięsa.
Droga pustelnika do zjednoczenia z Chrystusem prowadziła przez ciszę, modlitwę i pracę fizyczną w polu.
Najważniejszym wydarzeniem dnia była Eucharystia.
Codziennie odprawiał Mszę świętą w kaplicy eremu.
Długo się do niej przygotowywał, a po jej skończeniu kilka godzin trwał w dziękczynieniu.
Ojciec Charbel żył według tradycji świętych ojców pustelników, praktykował nieustanną modlitwę - adorował Najświętszy Sakrament (zwłaszcza nocą), rozważał teksty Pisma Świętego, odmawiał różaniec, uwielbiał Boga podczas pracy.
Ojciec Charbel spędził w eremie dwadzieścia trzy lata, starannie przestrzegając reguły życia pustelniczego.
Nie opuszczał pustelni bez pozwolenia przełożonych i bezwarunkowo wypełniał ślub posłuszeństwa.

Annaya, Klasztor Św. Marona - Grób Św. Charbela, 22.10.2022

Święty Charbel (Yousef Antoun Makhlouf) urodził się 8 maja 1828 roku we wsi Bkaakafra (Liban Północny). Dorastał w religijnej rodzinie i wychowywał się w wierze chrześcijańskiej.
Inspirował się ascetyczną i monastyczną formą życia praktykowaną przez samotnych pustelników klasztoru św. Antoniego Kozhaya z libańskiego zakonu maronitów, a na początku swojego życia pragnął zostać mnichem.
Często udawał się do groty poświęconej Najświętszej Maryi Pannie, aby się modlić i medytować.
Mieszkańcy Bkaakafry nazywali go „świętym” ze względu na pobożność, niezachwianą wiarę w Jezusa Chrystusa i nabożeństwo do Najświętszej Maryi Panny.
Pod wieloma względami grota stała się jego pierwszą pustelnią i ołtarzem kultu.
W 1851 roku Yousef wstąpił do libańskiego Zakonu Maronitów, wybierając imię Charbel.
Po dwóch latach intensywnej formacji akademickiej i duchowej Charbel złożył religijne śluby posłuszeństwa, ubóstwa i czystości 1 listopada 1853 roku w klasztorze św. Marona we wsi Annaya (góra Liban).
Po ukończeniu studiów teologicznych pod kierunkiem wielu nauczycieli, w tym świętego Neematallaha Hardiniego, święty Charbel został wyświęcony na kapłana 23 lipca 1859 roku.
Był zdecydowany w dążeniu do duchowej doskonałości.
Po spędzeniu 16 lat, jako mnich we wspólnocie klasztoru Annaya, Ojciec Charbel formalnie poprosił o zostanie pustelnikiem.
„Cud lampy”, który dawał światło, choć wypełnione było wodą, przekonał przełożonych Świętego Charbela, że ??jego prośba była naprawdę boskiego pochodzenia.
15 lutego 1875 roku Ojciec Charbel wszedł do pustelni świętych Piotra i Pawła związanej z klasztorem św. Marona w Annyi, gdzie poświęcił się życiu modlitwy, uwielbienia i pracy fizycznej.
Po spędzeniu 23 lat w pustelni Ojciec Charbel udał się do wiecznego odpoczynku w Panu w Wigilię Bożego Narodzenia, 24 grudnia 1898 roku.
Kilka miesięcy po jego pogrzebie światło zabłysło z jego grobu.
Za zgodą władz kościelnych ekshumowano ciało Charbela i stwierdzono, że jest ono nieskazitelne, a dalsze badania wykazały, że jego ciało przenosiło krew i wodę jak każdy żywy organizm.
Wieść o cudownym stanie ciała świętego Charbela rozeszła się po całym regionie i wielu zgromadziło się
w klasztorze św. Marona w Annaya, szukając wstawiennictwa tego świętego.
Raporty o uzdrowieniach fizycznych i duchowych zaczęły być badane przez władze kościelne.
5 stycznia 1965 roku, na zakończenie Soboru Watykańskiego II, Ojciec Charbel został beatyfikowany przez papieża Pawła VI i był jedyną osobą beatyfikowaną pod koniec tego Soboru.
Przyniosło to wielką radość nie tylko libańskiemu Zakonowi Maronitów, ale także całemu Kościołowi katolickiemu, który był świadkiem tego monumentalnego wydarzenia.
Błogosławiony Charbel został następnie kanonizowany przez tego samego papieża 9 października 1977 roku. Przez lata sława świętego Charbela rozprzestrzeniła się na cały świat, a liczne wstawiennictwa i cuda przypisywano jego wstawiennictwu. Wiele osób nadal szuka modlitw świętego Charbela o uzdrowienie ciała
i duszy oraz o przemianę ich życia...

Byblos - antyczne ruiny, 22.10.2022

Antyczne ruiny w Byblos, zostały wpisane na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, świadczą o obecności całego przekroju cywilizacji, od czasów neolitu po średniowiecze.
Fenickie Byblos (Jbeil) tym samym pretenduje do miana jednego z najstarszych, zamieszkanych nieprzerwanie od ponad 7 tysięcy lat, miast na świecie.
Odkryta na znalezionym tu sarkofagu króla Ahirama inskrypcja to najwcześniejsza forma fenickiego alfabetu, opracowanego właśnie przez uczonych z Byblos, który dał początek naszemu współczesnemu alfabetowi.

Różaniec na żywo z Libanu za wstawiennictwem św. Charbela,
Byblos, 22 października 2022

Każdego 22. dnia miesiąca w Byblos przed kaplicą Św. Charbela, zbudowaną w XIII wieku przez Krzyżowców,
o godzinie 20.30 (czasu polskiego) odmawiany jest Różaniec.
Modlitwę prowadzi Kazimierz Gajowy, a uczestniczą pielgrzymi i miejscowi libańczycy.
Modlitwa transmitowana jest przez Facebook na stronie Fundacji Fenicja.
22 października uczestniczyliśmy w tamtejszej modlitwie różańcowej, co można zobaczyć poniżej...

Część 1 >>> | Część 2 >>>

Sydon (Saida), 23.10.2022
Saida Sea Citadel (Morski Zamek Sydonu),
Saint Nicholas Greek Ortodox Cathedral (Cerkiew greckokatolicka św. Mikołaja)
Soap Museum Audi Foundation (Muzeum Mydła Audi)

Tyr (Sur), 23.10.2022
ruiny rzymskiego miasta, starożytna nekropolia i miasto

Tyr (Sur), 23.10.2022
ruiny rzymskiego miasta (w tle muezini nawołują muzułmanów do modlitwy)

Byblos, hotel Aleph - wieczór "zapoznawczo-pożegnalny"
(w roli głównej - Maya i Kazimierz), 23.10.2022

Baalbek - rzymskie ruiny, 24.10.2022

Baalbek - rzymskie ruiny, 24.10.2022
(w tle muezini nawołują muzułmanów do modlitwy)

Zespół klasztorny św. Józefa Al-Dahr w Jrabta (Żrabta) -
Sanktuarium Świętej Rafki, patronki cierpiących, 25.10.2022

Jrabta, Zespół klasztorny św. Józefa Al-Dahr,
Wspólnota Sióstr Św. Rafki -
Radio Wnet.fm - audycja "Studio Bejrut", w której uczestniczyliśmy 25.10.2022

Polecam wysłuchanie całej audycji "Studia Bejrut" Radia Wnet.fm z 25.10.2022:
"Kazimierz Gajowy wraz z pielgrzymami z Polski
o działaniach na rzecz uchodźców w Libanie i projektach rolniczych"
(aktualnie audycja nadawana jest w każdy wtorek o godzinie 9.10 czasu polskiego)


 

POLECAM RÓWNIEŻ...

Św. Charbel - Kaplica wirtualna

CHARBEL - święta prostota życia

Jak umierał święty Charbel...

Cuda Wielkich Świętych - Święty Charbel

Olej Świętego Szarbela

Uzdrowienie Nouhad Al-Chami przez Św. Charbela

Nouhad Al-Chami, to kobieta „zoperowana” podczas snu przez Św. Charbela.
Na początku stycznia 1993 r. Nouhad Al-Chami, pięćdziesięciodziewięcioletnia Libanka, matka dwanaściorga dzieci, została lewostronnie całkowicie sparaliżowana. Sprawę dodatkowo komplikowała obstrukcja jej arterii szyjnej.
Nouhad z coraz większą trudnością mogła mówić i jeść. Według opinii lekarzy można było jeszcze próbować operować tętnicę szyjną, ale szansę powodzenia tej chirurgicznej interwencji były minimalne. Mąż i dzieci jedyną nadzieję położyli w Bogu. Najstarszy syn chorej, Saad, wybrał się z pielgrzymką do pobliskiego klasztoru
w Annai, w którym znajduje się grób św. Charbela Makhloufa, aby za jego wstawiennictwem modlić się
o uzdrowienie swojej mamy. Po powrocie namaścił szyję matki płynem wydzielającym się z ciała św. Charbela.
Kobieta bardzo cierpiała i modliła się do Matki Bożej i św. Charbela, aby zabrali ją już do siebie. W najbliższą noc miała dziwny sen. Śniła, że przy jej łóżku zjawił się św. Charbel wraz z innym zakonnikiem i powiedział, że przyszedł zoperować jej szyję. Chora początkowo nie chciała się na to zgodzić, ale w końcu uwierzyła argumentacji mnichów, że tylko wtedy odzyska zdrowie, gdy podda się operacji. "Jak mogą to zrobić, skoro nie mają narzędzi chirurgicznych i środków znieczulających?" - pytała sama siebie, drżąc ze strachu. W pewnym momencie poczuła ręce zakonnika na swojej szyi i wielki ból, ale nie mogła krzyczeć ani się opierać. Kiedy operacja się zakończyła, zbliżył się drugi zakonnik, pomógł jej usiąść, poprawił poduszkę i podał szklankę wody. Powiedziała mu, że nie może pić bez słomki, gdyż ma sparaliżowany język. Zakonnik zapewnił ją, że jest już zdrowa i że może sama jeść, pić, chodzić oraz pracować. Potem obaj mnisi zniknęli w tajemniczym świetle.
Kiedy sen się skończył, Nouhad zaraz się obudziła i z radością stwierdziła, że jej paraliż całkowicie ustąpił. Wstała sama z łóżka i bez żadnych trudności zaczęła chodzić po pokoju. Patrząc w lustro, zauważyła, że po obu stronach szyi ma dwie blizny o długości 12 centymetrów każda, ze szwami, z których zwisały końcówki czarnych nici chirurgicznych. Jej szyja i nocna koszula były całe zakrwawione. Kiedy jej mąż się przebudził, zaczął krzyczeć ze strachu, ponieważ zobaczył swoją żonę we krwi, z dwoma bliznami na szyi, swobodnie chodzącą po pokoju.
"Co się z nią stało, przecież była sparaliżowana i sama w ogóle nie mogła wstać z łóżka? Skąd tyle krwi?". Nouhad uspokoiła męża i w szczegółach opowiedziała mu o nocnej wizycie św. Charbela, o przebytej operacji oraz swoim całkowitym uzdrowieniu.
Jeszcze tego samego dnia cała rodzina Al-Chami pojechała do klasztoru w Annai, żeby donieść przełożonemu
o cudzie uzdrowienia za pośrednictwem św. Charbela. Następnego dnia Nouhad zgłosiła się do szpitala
w Bejrucie, by spotkać się z lekarzami, którzy ją leczyli. Można sobie wyobrazić ich zdziwienie, gdy po dokładnych badaniach i usunięciu szwów stwierdzili, że z medycznego punktu widzenia nie da się wytłumaczyć całkowitego powrotu do zdrowia pani Nouhad, a tak perfekcyjnie założonych szwów jeszcze nigdy nie widzieli.
Wiadomość o cudownym uzdrowieniu Nouhad Al-Chami odbiła się głośnym echem w środkach masowego przekazu w całym Libanie. Tłumy ciekawskich zaczęły przychodzić do jej domu. Proboszcz i lekarz rodzinny doradzali kobiecie, aby przeniosła się z rodziną w inne miejsce. Jednakże pewnej nocy podczas snu znowu pokazał się jej św. Charbel i powiedział: "Zoperowałem cię, aby ludzie się nawracali, widząc, że zostałaś cudownie uzdrowiona. Wielu ludzi oddaliło się od Boga, przestali się modlić, przystępować do sakramentów i żyją tak, jakby Bóg nie istniał. Proszę cię, abyś uczestniczyła we Mszy św. w klasztorze Annaya 22 dnia każdego miesiąca. Na pamiątkę twojego uzdrowienia, do końca ziemskiego życia, w każdy pierwszy piątek miesiąca oraz 22 dnia każdego miesiąca twoje pooperacyjne rany będą krwawić".
Od tego czasu każdego miesiąca w wyznaczonym dniu uzdrowiona Nouhad przybywa do klasztoru w Annai, aby wraz z wielką rzeszą pielgrzymów uczestniczyć we Mszy św. i dziękować za cud uzdrowienia.
Trzeba w tym miejscu odnotować jeszcze inne dziwne zjawisko: otóż obraz św. Charbela wiszący w domu Nouhad Al-Chami zaczął wydzielać pachnący olej o składzie, który w ogóle nie występuje w przyrodzie. Ponadto
w ogrodzie państwa Al-Chami rósł duży dąb, który - jak mówi Nouhad - został pobłogosławiony przez św. Charbela, aby chorzy mogli wracać do zdrowia, pijąc wywar z jego liści...

Libańskie Cedry Świętości: al-Hardini, Rafka, Stefan

Liban: Charbel, Święta Dolina i Karmelici Bosi

Liban - Święta Dolina (Wadi Kadisza)

Piękno Libanu

Św. Rafka (Rafqa, Rebeka Chobok Ar-Rajes)

"Nie odchodź Bejrucie"...

Talia Lahoud - "Li Beirut", Fairuz

Polacy w Libanie, Polish in Lebanon, odc. 1 – dr Zygmunt Zawadowski

Polacy w Libanie, Polish in Lebanon, odc. 2 – architekt Karol Schayer

Polacy w Libanie, Polish in Lebanon, odc. 3 – malarz Bolesław Baake

Polacy w Libanie, Polish in Lebanon, odc. 4 – prof. Stanisław Kościałkowski

Polacy w Libanie, Polish in Lebanon, odc. 5 – Hanka Ordonówna

Polacy w Libanie, Polish in Lebanon - podsumowanie projektu

Liban - upadające państwo...

Liban, Palestyńska dzielnica Bejrutu

Północny Liban - Trypolis

Szyickie południe Libanu

Największe kamienie wyciosane przez człowieka...

Liban - "Wybuch gniewu" >>>

Liban - "Wino i wojna" >>>

Liban - "Solidarni z Bejrutem" >>>

Liban, Ziemia Wierzących - Z notatnika Pielgrzyma >>>

Liban, Ziemia Wierzących - Kolebka Maronitów >>>

Liban, Ziemia Wierzących - Święty Pustelnik z Annaya >>>

Liban, Ziemia Wierzących - Pani Libanu >>>

Liban, Ziemia Wierzących - Życie zastygłe w Kamieniu >>>

 

 

Ciąg dalszy nastąpi ;-)

 

free counters


Powrót do | Strona główna |


Y&S 2000-2022 | Aktualizacja: 21.12.2022, 16:22 | Wygenerowane przez JAlbum & Chameleon |