Jego ojciec był doktorem chemii i współwłaścicielem Zakładów Graficzno-Papierniczych
przy ul. Waszyngtona w Częstochowie (znanych jako Drukarnia Oderfelda i Kohna).

(Częstochowa, ul. Waszyngtona.
Zrujnowany budynek, w którym kiedyś mieściła się drukarnia Oderfeldów.
Jan Oderfeld przez lata starał się odzyskać rodzinną własność zabraną w 1954 roku przez ludowe państwo. Bezskutecznie.
Foto: Grzegorz Skowronek / AG)

Ukończył sekcję ogólną Wydziału Mechanicznego Politechniki Warszawskiej.

Swoją pracę zawodową rozpoczął w latach dwudziestych XX wieku w wytwórni "Pocisk",
w której powstał m.in. silnik birotacyjny inż. Henryka Brzeskiego.
Przed wojną pracował w przemyśle lotniczym, jako inżynier-konstruktor silników
i turbin lotniczych.
Był współtwórcą pierwszej konstrukcji polskiego silnika odrzutowego.
W 1931, wraz z inż. Władysławem Bernadzikiewiczem i inż. Józefem Sachsem,
zbudował pierwszy w Polsce duży model turbinowego silnika odrzutowego.
W 1932 w Warsztacie Doświadczalnym Państwowych Zakładów Inżynierii - Ursus,
wykonał silnik odrzutowy, zwany strumienicą, o zasadzie działania identycznej
z zasadą działania współczesnego silnika pulsacyjnego.
Od jesieni 1934 r. współuczestniczył (głównym konstruktorem był inż. Stanisław Nowkuński)
w projektowaniu 8-cylindrowego silnika rzędowego o układzie odwróconej litery V i mocy startowej 450 KM, który miał służyć do napędu m.in pierwszego polskiego samolotu wielozadaniowego PZL.38 Wilk.
Do 1938 r. wykonano 7 prototypów takich silników.
Po tragicznej śmierci inż. Nowkuńskiego - usuwał usterki i problemy rozwojowe tego,
podówczas bardzo zaawansowanego, silnika lotniczego.
Pracował też nad wersją rozwojową z 12 cylindrami i mocą 600 KM.
W czasie wojny pracował w Skierniewicach w Zakładzie Mechanicznym jako kierownik.

Po wojnie rozpoczął działalność dydaktyczną, początkowo w szkole Wawelberga i Rotwanda,
a następnie od roku 1949 do 1978 na Politechnice Warszawskiej.
Od roku 1955, do emerytury w roku 1978, był kierownikiem Katedry Teorii Maszyn
i Mechanizmów Politechniki Warszawskiej.
W latach 1965 - 1967 był dziekanem Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa PW.
Jest twórcą polskiej szkoły teorii maszyn i mechanizmów.
Działał także w Głównym Urzędzie Jakości i Miar.
Był twórcą polskiego systemu norm, a w szczególności statystycznego odbioru
jakości towarów klasyfikowanych.
W tej dziedzinie doktoryzował się u profesora Hugona Steinhausa.
Działając w PKN i Stowarzyszeniu Inżynierów i Mechaników Polskich przyczynił się do upowszechnienia statystycznej kontroli jakości w przemyśle.
Wspólnie z Wiktorem Narkiewiczem zaprojektował pamięć magnetyczną.
Ich bębny magnetyczne, od czasu opatentowania w roku 1967, były seryjnie produkowane
przez ELWRO i stały się standardowym wyposażeniem komputerów używanych w RWPG.
Jan Oderfeld działał też w PAN, gdzie prowadził grupę zastosowań matematyki.
Jest założycielem Międzynarodowej Federacji Teorii Maszyn i Mechanizmów.

Od powstania w 1954 r. kwartalnika Archiwum budowy maszyn współredagował to pismo. Początkowo jako członek Rady Redakcyjnej, potem Komitetu Redakcyjnego,
a następnie - do roku 1991 - jako redaktor działu mechaniki.

(foto: PW)

19 lutego 2008 roku, z okazji setnej rocznicy urodzin, został uhonorowany
tytułem doktora honoris causa Politechniki Warszawskiej.

(foto: PW)

Prof. Jan Oderfeld odszedł 17 marca 2010 roku.
Pożegnano Go tydzień później na cmentarzu ewangelicko-augsburskim
w Warszawie...

(źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Jan_Oderfeld)

Linki:

- Memories of Professor Jan Oderfeld (1908 - 2010) >>>
- Prof. Jan Oderfeld skończył 100 lat >>>
- Doktor honoris causa Politechniki Warszawskiej >>>
- Uroczystość nadania godności doktora honoris causa Prof. Janowi Oderfeldowi >>>
- nekrolog w Gazecie Wyborczej >>>
- Biografia napisana w 2007 roku >>>
- Krzysztof Leski - Wspomnienie o Profesorze >>>