Szybowiec AOS-71 ru


(foto: Politechnika Rzeszowska, symulacja komputerowa)

(22.03.2010)
60 osób z dwóch politechnik pracuje nad motoszybowcem
Zespół konstruktorów z Politechniki Warszawskiej buduje od niedawna
z zespołem konstruktorów z Politechniki Rzeszowskiej motoszybowiec
z napędem elektrycznym AOS-71.
Nazwa AOS odnosi się do Akademickiego Ośrodka Szybowcowego
w Bezmiechowej. Nazwę tę zasugerował pilot gen. Tadeusz Góra (1918-2010), który jest patronem Bezmiechowej.
AOS-71 to pierwszy wspólny projekt obydwu uczelni.
W 2006 roku w Akademickim Ośrodku Szybowcowym w Bezmiechowej utworzono Międzyuczelniane Wielofunkcyjne Lotnicze Laboratorium Naukowo-Badawcze. Miały tam być prowadzone badania naukowe szybowców, m. in. w locie. Ale w Polsce nie ma takiego urządzenia, na którym takie badania mogłyby być przeprowadzane, stąd pomysł skonstruowania i zbudowania motoszybowca AOS-71.
Szybowiec AOS-71 będzie dwuosobowy, wyposażony w napęd elektryczny, który będzie wykorzystywał ogniwa fotowoltaiczne, czyli solary.
Zgodnie z założeniami AOS-71 ma mieć wygodną i obszerną kabinę, ekologiczny napęd umożliwiający długie i bezpieczne loty, a przy tym niewielki ciężar, ułatwiający obsługę naziemną.
Dzięki napędowi elektrycznemu loty będą w założeniu bezpieczniejsze
i będzie można wykonywać przeloty między lotniskami, nawet wówczas, gdy nie będzie odpowiednich warunków atmosferycznych na lot szybowcowy.
Prace nad AOS-71 są kontynuacją prac Zespołu Politechniki Warszawskiej nad szybowcami PW-5 i PW-6.
Aktualnie pracuje nad nim 60 osób z obu uczelni.
Na projekt przeznaczono 10,5 mln zł. Środki pochodzą z programu Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego "Inicjatywa Technologiczna".
Prace rozpoczęły się jesienią 2008 i potrwają do 2011 roku.
W stoczni jachtowej w Olecku powstał foremnik kadłuba, są już skrzydła
i statecznik poziomy oraz został zakupiony silnik elektryczny i część wyposażenia pokładowego.
Aktualnie prowadzone są próby wytrzymałościowe istotnych elementów konstrukcji.
Wszystkie prace prowadzone są pod nadzorem Urzędu Lotnictwa Cywilnego.
To co obecnie powstaje to prototyp, którym powinni zainteresować się producenci.
AOS-71 będzie mógł być wykorzystywany w szkoleniu podstawowym pilotów, w nauce podstaw akrobacji, do startów w zawodach, w lotach rekreacyjnych
i pasażerskich oraz do patrolowania lasów, itp.
Dla twórców najważniejszy jednak cel to skonstruowanie motoszybowca, który będzie laboratorium lotniczym i będzie można go wykorzystywać do badań nad profilami aerodynamicznymi, różnymi typami śmigieł lub nad wykorzystaniem odnawialnych źródeł energii do napędu statków powietrznych, itd.
AOS-71 - informacje ogólne:
- masa 350 kg
- maksymalna prędkość 250 km/h
- napęd: silnik elektryczny o mocy 30 kW.
(źródło: "Gazeta Wyborcza Rzeszów", 2010-02-08)

(01.07.2011)
Testy motoszybowca na Politechnice Rzeszowskiej
Jak zachowa się konstrukcja motoszybowca z napędem elektrycznym AOS – 71 w temperaturze podwyższonej do 54 st. C? Sprawdzali dziś na Politechnice Rzeszowskiej.
Politechnika Rzeszowska wraz z Warszawską od dwóch lat pracuje nad nowym, dwumiejscowym motoszybowcem, wykonanym z ultra lekkich, lotniczych konstrukcji kompozytowych. Maszyna przeszła dziś próby statyczne w podwyższonej temperaturze.
- Taką próbę wykonuje się po to, by zobaczyć, jak zachowywałaby się konstrukcja motoszybowca, gdyby była w naturalnych warunkach w powietrzu – tłumaczy prof. dr hab. inż. Marek Orkisz, prorektor ds. rozwoju PRz. – Polskie przepisy wymagają próby "na zimno”,. Niemieckie zalecają próby w podwyższonej temperaturze. Zdecydowaliśmy się także na ten drugi wariant, czyli ma testy w warunkach zbliżonych do ładnej, słonecznej pogody.
Motoszybowiec długi na 7,7 m, o rozpiętości skrzydeł 16,4 m i wysokości prawie 2,5 m, umieszczony został w specjalnej klatce termicznej z mieszadłami powietrza wewnątrz. Dwa nagrzewacze elektryczne podniosły temperaturę do 54 st. C. Test trwał ok. 4 godzin. Dwa dni wcześniej przeszedł test: zimno – ciepło na przemian.
Stworzenie i testowanie motoszybowca jest możliwe dzięki pieniądzom z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju. Projekt to koszt ok. 10,5 mln zł. Bierze w nim udział ok. 20 studentów – zapaleńców z przyszłej kadry inżynierskiej.
- W październiku planujemy oficjalny oblot motoszybowca na lotnisku w Jasionce. Mamy już dwóch chętnych kandydatów – pilotów oblatywaczy.
Z Warszawy i Mielca – zdradza prof. Orkisz.
JM Rektor tłumaczy też, skąd nazwa AOS – 71.
- AOS to Akademicki Ośrodek Szybowcowy. 7 - to siódma konstrukcja Politechniki Warszawskiej, a 1 – pierwsza nasza z Rzeszowa – mówi.
Program AOS-71 jest kontynuacją programu ULS – Ultralekkie Szybowce
i Motoszybowce, prowadzonego od 1978 r. przez Zespół Naukowo - Badawczy Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych w Instytucie Techniki Lotniczej i Mechaniki Stosowanej Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa PW. Przez ponad 20 lat trwania programu ULS udało się zaprojektować 8 konstrukcji, z których 6 konstrukcji zostało zbudowanych, m. in. Szybowiec PW-5 "Smyk” i PW-6
(Źródło: "Nowiny 24", 2011-07-01)

(03.07.2011)
Politechnika Rzeszowska. Latające laboratorium dla Bezmiechowej
Dwumiejscowy motoszybowiec z napędem elektrycznym AOS-71, wspólny projekt dwóch Politechnik: Warszawskiej i Rzeszowskiej, testowany był
w Rzeszowie. Nowatorski w skali światowej projekt będzie wykorzystywany m.in. jako latające laboratorium ośrodka w Bezmiechowej. Może doczeka się też seryjnej produkcji.
AOS to skrót od Akademickiego Ośrodka Szybowcowego w Bezmiechowej, wspólnej placówki badawczej Politechniki Rzeszowskiej i Warszawskiej. Tak wspólnej, jak wspólna jest praca przy motoszybowcu AOS-71. - To, żeby motoszybowiec miał taką nazwę zaproponował nam Tadeusz Góra, który od początku był dobrym duchem tego projektu - wspomina Wojciech Frączek, pracownik wydziału MEiL Politechniki Warszawskiej. To on jest głównym konstruktorem maszyny, ale podkreśla: - Pracuje nad nim międzyuczelniany zespół, złożony z pracowników i studentów naszego wydziału
i Wydziału Budowy Maszyn i Lotnictwa Politechniki Rzeszowskiej. Tak złożone i nowatorskie konstrukcje zawsze powstają w dużych zespołach. Czasy Edisonów minęły bezpowrotnie.
Projekt jest już na takim etapie, że motoszybowiec zaprojektowany i zbudowany
w Warszawie, mógł przyjechać w specjalnej przyczepie do Politechniki Rzeszowskiej, która prowadzi próby motoszybowca. Na wewnętrznym dziedzińcu budynku L przy al. Powstańców Warszawy stoi taka przyczepa o nietypowym kształcie, nieco przypominającym kadłub samolotu, ale bez skrzydeł, a wewnątrz, w hali, w specjalnie zbudowanej komorze cieplnej trwają prace.
Motoszybowiec zawieszony wewnątrz niej, na specjalnej konstrukcji, przechodzi testy.
- Przebadana musi zostać cała konstrukcja przy takich obciążeniach, jakie występują podczas normalnej eksploatacji. Prowadzimy je w temperaturze otoczenia oraz + 54 st C. Ta podwyższona ostatecznie sprawdza wytrzymałość i sztywność konstrukcji motoszybowca - wyjaśnia Wojciech Frączek. Hybrydowe kompozyty wykorzystujące
m. in. włókna węglowe, gwarantujące mu niewielką masę i niezawodność, podobnie, jak ekologiczny elektryczny napęd umożliwiający maszynie samodzielny start i lot, decydują o nowatorstwie tej konstrukcji.
Opisane i udokumentowane wyniki prób statycznych trafią do Urzędu Lotnictwa Cywilnego, który na bieżąco nadzoruje budowę motoszybowca. Będą podstawą do tego, by można było myśleć o oblocie maszyny, a następnie prowadzić próby w locie - precyzuje Wojciech Frączek.
Niestety, oblot nie będzie mógł być przeprowadzony w Bezmiechowej. Co nie znaczy, że AOS-71 do Bezmiechowej nie trafi. Przeciwnie, kiedy maszyna przejdzie już wszystkie niezbędne testy, stanie się latającym laboratorium badawczym, wykorzystywanym właśnie w Akademickim Ośrodku Badawczym. - Celem badań jest wykorzystanie unikalnych na skalę światową właściwości, jakie ma Akademicki Ośrodek Szybowcowy
w Bezmiechowej - wyjaśnia prof. Marek Orkisz, kierownik projektu.
Program, dzięki któremu powstaje motoszybowiec, finansowany jest ze środków Narodowego Centrum Badań i Rozwoju i jest kontynuacją programu ULS - Ultralekkie Szybowce i Motoszybowce, realizowanego od 1978 roku przez Zespół Naukowo-Badawczy Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych kierowany przez dr inż. Romana Świtkiewicza z Politechniki Warszawskiej,
Przez ponad 30 lat trwania programu ULS powstało tam sześć konstrukcji, z których trzy zostały wdrożone do seryjnej produkcji: jednomiejscowe szybowce PW-2 "Gapa" i PW-5 "Smyk" oraz dwumiejscowy PW-6.
Program budowy i badań dwumiejscowego motoszybowca AOS-71 jest pierwszym tego typu, wspólnym przedsięwzięciem Politechniki Rzeszowskiej i Politechniki Warszawskiej.
Podstawowe dane techniczne - AOS-71:
Powierzchnia nośna - 15,8 m2
Maksymalna masa w locie - 550 kg
Masa własna - 350 kg
Prędkość maksymalna - 250 km/h
Prędkość minimalna - 68 km/h
Opadanie minimalne - 0,8 m/s
Napęd silnik synchroniczny trójfazowy Sineton - A37K015
Moc nominalna - 30 kW.

(źródło: "Gazeta Wyborcza Rzeszów", 2011-07-03)

(23.06.2012)
23 czerwca 2012 roku na lotnisku Warszawa Babice miał miejsce oblot
w wersji szybowcowej prototypu dwumiejscowego motoszybowca AOS-71.

Oblotu dokonał pilot doświadczalny I kl. mgr inż. Jerzy Kędzierski.

Motoszybowiec AOS-71, oblot w wersji szybowcowej
(ze schowanym silnikiem)
(foto video)


(20.12.2012)
20 grudnia 2012 roku na lotnisku w Mielcu miał miejsce oblot prototypu dwumiejscowego motoszybowca z napędem elektrycznym (pierwszy tego typu statek powietrzny zbudowany w Polsce) o nazwie AOS-71.
Oblotu dokonał pilot doświadczalny I kl. mgr inż. Bogusław Mrozek. Wcześniej,
w czerwcu 2012 roku na lotnisku Warszawa Babice odbył się oblot tego samego motoszybowca w wersji szybowcowej (ze schowanym silnikiem). Wtedy oblotu dokonał pilot doświadczalny I kl. mgr inż. Jerzy Kędzierski.
Projekt opracowania i budowy prototypu dwumiejscowego motoszybowca
z napędem elektrycznym realizowany jest w ramach programu "Inicjatywa Technologiczna", finansowanego z Narodowego Centrum Badań i Rozwoju przez dwie uczelnie techniczne kształcące inżynierów lotnictwa tj. Politechnikę Rzeszowską i Politechnikę Warszawską.
Głównym konstruktorem motoszybowca jest mgr inż. Wojciech Frączek
z Politechniki Warszawskiej, a w pracach przy projektowaniu, budowie
i próbach prototypu motoszybowca brali udział pracownicy i studenci z obu Uczelni.
Nazwa AOS-71 pochodzi od skrótu nazwy Akademickiego Ośrodka Szybowcowego
a dwie kolejne cyfry mówią o 7. kolejnej konstrukcji powstałej w Politechnice Warszawskiej, będącej kontynuacją Programu ULS "Ultralekkie Szybowce" realizowanego w PW od 1978 roku, i 1. konstrukcji Politechniki Rzeszowskiej

(źródło: >>>>> , dostęp: 07.01.2013).

Oblot motoszybowca AOS-71 z napędem elektrycznym,
Mielec, 20 grudnia 2012

Oblot motoszybowca AOS-71 z napędem elektrycznym (foto video)

Informacja o AOS-71, Telewizja Polska, Program 1, Teleexpres,
4 stycznia 2013

Informacja o AOS-71, Telewizja Polska, Kurier Warszawy i Mazowsza,
5 stycznia 2013

Prezentacja motoszybowca AOS-71,
Aula Politechniki Rzeszowskiej, 12 marca 2013,
foto: K. Kapica (1-17) i K. Hadała (18-35)

Prezentacja motoszybowca AOS-71,
Aula Główna Politechniki Warszawskiej, 16 maja 2013
(foto: J. Tomasiewicz)

Prezentacja motoszybowca AOS-71,
PAP - "Motoszybowiec podłączany do kontaktu"
Aula Główna Politechniki Warszawskiej, 16 maja 2013

Informacja o AOS-71 - Onet.technowinki - "Twardy Reset" w Onet.pl,
1 sierpnia 2013

Politechnika Rzeszowska, AOS-71 - Motoszybowiec nowej generacji,
21 sierpnia 2013

Politechnika Rzeszowska,
Folder - "Wielofunkcyjny Dwumiejscowy
Motoszybowiec Nowej Generacji AOS-71"

Innowacyjny motoszybowiec z materiałów kompozytowych,
10 grudnia 2014


Flag Counter

Galeria szybowców PW


Szybowce

varia

Szybowiec AOS-71 - zdjęcia

- prototyp (2010) >>>

 

(foto: Jan Tomasiewicz,

Politechnika Warszawska)