Szybowiec PW-6

Szybowiec dwumiejscowy PW-6 to szósta konstrukcja zbudowana w ramach realizowanego od ponad 20 lat na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej programu Ultralekkie Szybowce i Motoszybowce (ULS).
Oprócz szybowca PW-6 dotychczas w ramach programu ULS zaprojektowano i zbudowano trzy szybowce jednomiejscowe: ULS-PW, PW-2, Gapa i PW-5 Smyk, jeden szybowiec dwumiejscowy PW-3 Bakcyl i jeden dwumiejscowy motoszybowiec PW-4 Pelikan.
Realizację programu umożliwiało wsparcie finansowe Uczelni oraz sponsorów zewnętrznych: Ministerstwa Edukacji Narodowej, Komitetu Badań Naukowych i Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej oraz partnerstwa przemysłowego WSK PZL-Świdnik S.A.
Bezpośrednim wykonawcą Programu ULS jest Zespół Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych kierowany przez dra inż. Romana ŚWITKIEWICZA, działający przy aktywnym udziale studentów Wydziału MEiL.
Ważną rolę pełniła także spółka Doświadczalne Warsztaty Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych (DWLKK), której jedynym właścicielem była Politechnika Warszawska.
W trakcie realizacji Programu ULS Zespół LKK korzystał
z pomocy i doświadczenia konstruktorów i pilotów
z Szybowcowych Zakładów Doświadczalnych w Bielsku-Białej, nie istniejącej już, niestety, wytwórni, której wkład w dorobek powojennego szybownictwa jest niezwykle istotny.
Istotą Programu ULS jest kształtowanie umysłowości
i kwalifikacji inżyniera lotniczego poprzez udział - najpierw studentów, a potem młodych inżynierów - w realizacji programu w tzw. pełnym cyklu, który obejmuje: projekt konstrukcji, dokumentację konstrukcyjną i technologiczną, projektowanie
i budowę oprzyrządowania, budowę i badania prototypów (naziemne i w locie), proces certyfikacyjny, wdrożenie do produkcji seryjnej, eksploatację i badania dowodowe trwałości konstrukcji (tzw. resursu).
Program ULS nawiązuje do najlepszych tradycji lotnictwa
w Polsce międzywojennej. Konstruktorzy ze słynnej Wytwórni RWD, której symbolem osiągnięć jest zwycięstwo Żwirki
i Wigury w 1932 roku, swoje pierwsze samoloty budowali również w Politechnice Warszawskiej.
Podobnie inspiracją dla Programu ULS były sukcesy polskich szybowników ze Szkoły Szybowcowej w Bezmiechowej, latających na wspaniałych, przedwojennych szybowcach polskiej konstrukcji.
Szybowiec PW-6 stanowi dwumiejscową wersję słynnego ze światowych sukcesów szybowca Klasy Światowej PW-5 Smyk, który w 1993 roku wygrał międzynarodowy konkurs FAI.
W 1997 roku rozegrano po raz pierwszy na szybowcach PW-5 Mistrzostwa Świata w klasie monotypu na I Światowych Igrzyskach Lotniczych w Turcji.
W roku 2001, na II Igrzyskach w Hiszpanii, najlepsi piloci świata latali na polskich szybowcach PW-5 i ponownie walczyli o tytuł Mistrza Świata w Klasie Światowej.
Szybowiec PW-6 powstał w wyniku realizacji umowy trójstronnej między Politechniką Warszawską, Komitetem Badań Naukowych (sponsor finansowy Programu) oraz Wytwórnią Sprzętu Komunikacyjnego PZL-Świdnik S.A. Szybowiec uzyskał certyfikat typu i był produkowany seryjnie.
Pierwsze egzemplarze wyeksportowano, a portfel zamówień na 2001 rok był bardzo szybko zamkniety.
Była to duża szansa na to, że powtórzy się sukces produkcyjny jego poprzednika, czyli szybowca PW-5, którego prawie 300 egzemplarzy było użytkowanych za granicą.
Produkcja lotniczych konstrukcji kompozytowych, zwłaszcza szybowców i motoszybowców, jest z wielu powodów bardzo korzystna dla Polski.
Mamy w tej dziedzinie znakomite tradycje i ustaloną markę.
Szybowce wykonują wysokokwalifikowani pracownicy z zastosowaniem zaawansowanych technologii.
Liczy się przede wszystkim projekt i staranność wykonania.
Produkcja szybowców to wiele nowych miejsc pracy.
Na deskach kreślarskich Zespołu dra inż. Romana Świtkiewicza, a właściwie - na ekranach monitorów, są już następne konstrukcje, które czekają na realizację i możliwość kontynuacji Programu ULS...

(tekst: Zespół konstruktorów PW-6)

Dane techniczne

Szybowiec dwumiejscowy PW-6 jest kontynuacją koncepcji szybowca PW-5 Smyk.
Został zaprojektowany według wymagań przepisów JAR-22 na Politechnice Warszawskiej.
Budowę prototypu rozpoczęto w połowie 1995 roku.
Prototyp oblatano w 1998 roku.
PW-6 nawiązuje do charakterystycznych kształtów PW-5,
z podcięciem kadłuba u dołu za skrzydłem, stanowiąc jego geometryczne powiększenie.

- rozpiętość skrzydeł 16,0 m
- powierzchnia nośna 15,25 m2
- długość szybowca 7,85 m
- wysokość kadłuba 2,40 m
- wydluzenie plata 16,8
- profil plata NN 18-17
- masa własna 340 kg
- masa maksymalna w locie 550 kg
- maksymalna masa załogi 200 kg
- masa platowca pustego 340 kg

Opis techniczny

Płat - profil NN 18-17 odporny na zanieczyszczenia,
wznios 2o 24`, konstrukcja dwudzielna, skorupowa, jednodźwigarowa z kompozytu szklano-epoksydowego.
Lotki przekładkowe, hamulce wysuwane z górnej powierzchni.
Klap - brak.
Kadłub - skorupowy, z kompozytu szklano-epoksydowego.
Kabina - pojedyńcza tablica przyrządów, osłona otwierana na prawą stronę; kabina ucznia (pasazera) otwierana na lewą stronę.
Usterzenie - klasyczne, konstrukcja kompozytowa.
Sterowanie - lotki i ster wysokości sterowane popychaczowo, ster kierunku - linkowo.
Podwozie - stałe jednotorowe, z małym kólkiem przednim
i amortyzowanym kołem głównym.
Awionika - podstawowe przyrządy pilotażowe, radiostacja UHF.

Najważniejsze osiągi dla masy maksymalnej w locie
- prędkość minimalna 75 km/h
- prędkość maksymalna VNE 260 km/h
- prędkość manewrowa VA 163 km/h
- opadanie minimalne przy prędkości 90 km/h 0,8 m/s
- maksymalna doskonałość lotu ślizgowego przy prędkości 105 km/h 34
- doskonałość przy prędkości 160 km/h 20
- współczynniki obciążeń + 5,3 - 2,65

Dozwolone figury akrobacji
- zwrot bojowy, pętla, przewrót, korkociąg, spirala, wywrót szybki.

Opis konstrukcji szybowca PW-6

PW-6 to dwumiejscowy szybowiec szkolno - treningowy
o układzie wolnonośnego średniopłata z miejscami w kabinie
w układzie tandem (jedno za drugim) i klasycznym usterzeniem poziomym (położonym u dołu).
Struktura szybowca wykonana jest całkowicie z kompozytów szklano-epoksydowych.
Skrzydła o obrysie trapezowym z łukowymi końcówkami. Konstrukcja skrzydeł jednodźwigarowa z przekładkowymi powłokami.
Hamulce aerodynamiczne płytowe, wysuwane z górnych powierzchni skrzydeł.
Kadłub ma powłoki o strukturze laminarnej, wielowarstwowej, usztywnione wręgami.
W centralnej części kadłuba znajdują się dwie wręgi główne przejmujące obciążenia od skrzydeł i podwozia.
Ergonomia przedniej kabiny szybowca PW-6 (w której lata uczeń lub pasażer) jest analogiczna jak w jednomiejscowym szybowcu PW-5 Smyk.
Kabina ta jest wyposażona w przestawialne pedały
i regulowane oparcie; limuzyna otwierana jest do przodu.
Tylna kabina (kabina instruktora) wyposażona jest w stałe pedały i regulowane oparcie; limuzyna otwierana jest do tyłu.
Płat kompozytowy, jednodźwigarowy o profilu NN18-17.
Wznios płata 2o24'.
Hamulce aerodynamiczne płytowe, wysuwane z górnych powierzchni skrzydeł.
Usterzenie klasyczne kompozytowe o profilu Wortman
FX-71-L-150/30.
Podwozie szybowca składa się z amortyzowanego koła głównego wyposażonego w hamulec bębnowy, koła przedniego oraz pomocniczego kółka ogonowego.
Szybowiec jest wyposażony w dwa zaczepy startowe: przedni (do lotów za samolotem) i dolny (do startów przy użyciu wyciągarki).

Pierwsza publiczna prezentacja PW-6

- "Szybowiec PW-6 jest odpowiedzią Politechniki Warszawskiej na potrzebę stworzenia szybowca nowej generacji "
(mgr inż. Wojciech Frączek).
W piątek, 3 listopada 2000 roku, odbyła się - pod patronatem JM Rektora PW prof. Jerzego Woźnickiego - na lotnisku Aeroklubu Warszawskiego na Bemowie, prezentacja szybowca PW-6, wieńcząca dwuletni okres prób certyfikacyjnych zakończony uzyskaniem certyfikatu według przepisów JAR-22 (Świadectwo Typu nr BG-213 z dn. 11.09.2000), jak również okres prac nad przygotowaniem i uruchomieniem produkcji seryjnej (wyprodukowanie pierwszych sześciu egzemplarzy).
Szybowiec PW-6 powstał na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej w ramach Programu Ultralekkie Szybowce i Motoszybowce (ULS). Bezpośrednim wykonawcą programu ULS jest Zespół Lotniczcyh Konstrukcji Kompozytowych kierowny przez dra inż. Romana Świtkiewicza. Zespół funkcjonuje przy udziale studentów wydziału MEiL. Głównym konstruktorem szybowca PW-6 jest mgr inż. Wojciech Frączek.
- "Mówiąc o szybowcu, trzeba wspomnieć o dwóch głównych celach, które od wielu lat towarzyszą nam w zespole, gdy projektujemy kolejne konstrukcje: pierwszy to wykazanie, że polska lotnicza myśl konstrukcyjna ma się dobrze i nie trzeba na tym polu mieć żadnych kompleksów. Drugi jest czysto dydaktyczny: działamy w warunkach szkoły wyższej, na wydziale lotniczym. Tutaj studenci mają nabierać nowych umiejętności, aby w przyszłości projektować i wykonywać takie same, a nawet lepsze konstrukcje" (mgr inż. Wojciech Frączek).
Obecnie istniejące na świecie szybowce są w większości konstrukcjami sprzed 20 lat. Zaistnaiło więc zapotrzebowanie na szybowiec nowej generacji. Szybowiec PW-6 powstał jako rozwinięcie poprzedniego modelu, czyli PW-5 Smyk. Potrzebny był dwumiejscowy szybowiec szkolno-treningowy, który zapełnić by mógł lukę w zakresie nowej konstrukcji szybowca dwumiejscowego. Obecne szybowce - Bocian i Puchacz to dobre konstrukcje, ale ich czas dobiega końca. Bocian jest konstrukcją drewnianą i - ze względów naturalnych - niedługo zostanie skasowany. Puchacz już od kilku lat nie jest produkowany.
Aby sprostać wymaganiom, PW-6 musiał posiadać specyficzne cechy użytkowe podobne do tych, które charakteryzują szybowiec PW-5: małą masę (340 kg) oraz małe rozmiary zewnętrzne (rozpiętość skrzydeł: 16 m). Jak na szybowiec dwumiejscowy nie jest to dużo. Właściwości lotne w obydwu szybowcach miały być bardzo podobne. Stało się to możliwe dzięki zastosowaniu profilu skrzydła opracowanego na Politechnice Warszawskiej przez nieżyjącego już prof. Jerzego Ostrowskiego.
Szybowiec PW-6 jest wyposażony w dwuosobową kabinę, której ergonomia jest zbliżona do istniejącej w PW-5. Założeniem konstruktorów było, aby młodzi piloci, gdy po lotach na PW-6 przesiądą się na PW-5, mieli wrażenie, że dobrze ten szybowiec znają.
- "Atutem szybowca jest wysoka trwałość konstrukcji
z kompozytów szklano-epoksydowych - na 9000 godzin lotu oraz minimum 20 lat eksploatacji. Powinno to zagwarantować, że - podobnie jak PW-5 - także PW-6 stanie się hitem eksportowym" (mgr inż. Wojciech Frączek).
Prezentacja szybowca na lotnisku obejmowała również próby
w locie. Za sterami zasiedli piloci doświadczalni, którzy wcześniej prowadzili certyfikacyjne próby w locie: mgr inż. Maciej Lasek oraz mgr inż. Jerzy Kędzierski - pilot fabryczny Doświadczalnych Warsztatów Lotniczych Konstrukcji Kompozytowych.
- "Wrażenia z lotów są doskonałe. Pilotowanie tego szybowca przypomina jazdę samochodem wysokiej klasy - takim, który ma wspomaganie kierownicy i wszelkie inne udogodnienia. PW-6 chodzi za ręką, co doskonale odbija się we własnościach akrobacyjnych. Jednocześnie - jak na szybowiec tej klasy - ma bardzo dobre osiągi. Można na nim z powodzeniem startować na zawodach szybowcowych. Jest prosty w obsłudze
i wytrzymały. Wylataliśmy na nim w sumie 200 godzin i nie mieliśmy żadnych usterek. Ponadto - jako pilot - uważam, że ten szybowiec odniesie sukces. Z jednej strony jest tani,
a obecnie produkowane szybowce dwumiejscowe są maszynami wysokowyczynowymi, a więc drogimi. Z drugiej - istnieje zapotrzebowanie na szybowce szkolno-treningowe. PW-6 charakteryzuje się osiągami porównywalnymi z treningowo-wyczynowymi szybowcami średniej klasy " (mgr inż. Maciej Lasek - pilot doświadczalny).
Pierwsze prace na szybowcem PW-6 rozpoczęto w 1993 roku, gdy poprzedni szybowiec PW-5 Smyk uzyskał certyfikat typu. Projekt celowy, finansowany przez KBN, rozpoczął się w 1995 roku. Od tego momentu trwały intensywne prace projektowe
i badawcze, które zakończyły się wykonaniem egzemplarza przeznaczonego do prób w locie.
- "PW-6 został zbudowany jako szybowiec treningowy dla PW-5 Smyk. Zebrał on świetne opinie światowych ekspertów, jeszcze przed homologacją. Portfel zamówień na przyszły rok jest już zamknięty" (Prof. Tadeusz Rychter - dziekan Wydziału MEiL PW).
...Kończy się grudzień 2000 roku. Cztery sztuki szybowca PW-6 sprzedano do Egiptu, dwie dalsze są w produkcji. Szybowiec cieszy się także dużym zainteresowaniem Kanadyjczyków, Amerykanów, Niemców i Austriaków...
Światowy sukces szybowca PW-5 i spodziewany sukces szybowca PW-6 jest bardzo ważny w chwili, gdy po upadku zakładów szybowcowych w Bielsku-Białej, Polska straciła swoją pozycję w czołówce producentów szybowców. Jest to szansa, że dzięki nim tradycja i olbrzymie doświadczenie budowania szybowców w Polsce nie zostaną zaprzepaszczone!...

(źródło - na podstawie: M. Leśniewski: P(olski) W(ynalazek)-6,
W: Miesięcznik Politechniki Warszawskiej 2000, nr 11; A. Rutkowski:
PW-6 już w serii, W: Przegląd Lotniczy 2000, nr 12, www.plar.atb.pl)

Certyfikat dla PW-6

15 września 2000 roku w sali konferencyjnej PZL-Świdnik odbyła się uroczystość wręczenia świadectwa typu dla nowego produktu fabryki, szybowca PW-6.
PW-6 powstawał przy współpracy trzech partnerów: Politechniki Warszawskiej, Doświadczalnych Warsztatów Lekkich Konstrukcji Kompozytowych w Warszawie
i PZL-Świdnik.
Projekt jest dziełem konstruktorów pracujących w biurze dr inż. Romana Świtkiewicza, tym samym, które zaprojektowało szybowiec klasy światowej - PW-5.
Głównym konstruktorem PW-6 jest mgr inż. Wojciech Frączek.
Pierwszy prototyp szybowca, który wzbił się w powietrze
18 lipca 1998 roku, powstał w DWLKK, natomiast producentem PW- 6, jak również właścicielem certyfikatu, są PZL-Świdnik.
Nowy produkt wytwórni jest dwumiejscowym szybowcem, zbudowanym w całości z materiałów kompozytowych.
Przeznaczony jest do szkolenia i treningu pilotów.
Posiada również zdolność do wykonywania niektórych figur akrobacyjnych.
Jego cena wynosiła wtedy 77 tys. marek niemieckich.
PW-6 jest uzupełnieniem oferty szybowcowej PZL-Świdnik, jako pierwszy krok przed przesiadką na jednomiejscowy PW-5.

Eksport PW-6

23 września 2000 roku w podróż do Egiptu wyjechały
4 szybowce klasy światowej PW-5.
Niecały tydzień później w ślad za nimi wyruszyły 4 szybowce PW-6, zamówione również przez odbiorcę egipskiego. Jest to pierwsza sprzedaż nowego produktu wytwórni.
Na przełomie września i pażdziernika grupa marketingowa PZL-Świdnik odbyła podróż do Niemiec i Austrii.
Oba kraje, ze względu na popularność sportów lotniczych, dużą liczbę aeroklubów, jak również zasobność kieszeni hobbystów latania, są atrakcyjnymi rynkami dla naszego szybowca.
PW-6 może stanowić interesującą alternatywę dla niemieckich szybowców ASK-21 – mówił Nikhil Gupta zajmujący się
w PZL-Świdnik sprzedażą szybowców.
Zachowując podobne parametry techniczne jest on dwukrotnie tańszy od konkurencji.
W czasie naszego pobytu w Niemczech i Austrii za sterami demonstracyjnego szybowca zasiadło blisko 200 pilotów.
Część z nich zapowiedziało wizytę w Świdniku dla dokładniejszego zapoznania się z nim.
W 2001 roku planowana była sprzedaż kilku szybowców
w Niemczech i Austrii. Plany te zrealizowano.
Sprzedaż do Egiptu czterech sztuk PW-6 uzupełniła dostawa jednego szybowca do Nowej Zelandii.
W 2001 roku zrealizowano kolejne kontrakty z Kanadyjczykami
i Amerykanami – w sumie ponad 10 szybowców.

Nagroda Premiera RP
dla konstruktorów z Politechniki Warszawskiej
(21 listopada 2001)

Nagrodę Prezesa Rady Ministrów I stopnia za wybitne osiągnięcie naukowo-techniczne zdobył Zespół z Politechniki Warszawskiej za opracowanie konstrukcji i wdrożenie do produkcji dwumiejscowego szybowca PW-6.
W uzasadnieniu podkreślono innowacyjny charakter programu budowy szybowca, prowadzony przez zespół pod kierunkiem
dr inż. Romana Świtkiewicza. PW-6 jest pierwszym od ponad
20 lat nowo certyfikowanym na świecie dwumiejscowym szybowcem szkolno-treningowym.
- W ostatnich latach odkryto ponownie, że najtańszą
i najbardziej skuteczną metodą naturalnej selekcji pilotów do lotnictwa zawodowego jest szkolenie i sport szybowcowy. Szybownictwo stanowi bowiem podstawę tzw. piramidy lotniczej, zapewniając nie tylko rekreację, ale także przygotowanie pilotów samolotów komunikacyjnych
i wojskowych, a nawet astronautów do wykonywanego zawodu. Tak - astronautów - gdyż na szczycie owej piramidy są szybowce: wahadłowce kosmiczne, które wracają z orbity na ziemię lotem ślizgowym! - powiedział "Rz" inż. Przemysław Pleciński z nagrodzonego zespołu. - Nie byłoby dziś konstrukcji PW- 6, gdyby przed 9 laty ten sam zespół nie wygrał konkursu na szybowiec klasy światowej. Wtedy powstał słynny PW-5 "Smyk". Dziś obie konstrukcje tworzą wyjątkowy w skali światowej, atrakcyjny i tani zestaw do szkolenia pilotów szybowcowych - dodał inż. P. Pleciński.
W 1989 roku Międzynarodowa Federacja Lotnicza FAI ogłosiła konkurs na szybowiec "klasy światowej". Tani, łatwy w pilotażu, lekki, o doskonałych właściwościach aerodynamicznych. Zwycięska konstrukcja miała być skierowana do produkcji,
a dokumentacja udostępniona w ramach licencji za niewielką opłatą. Do konkursu zgłoszono 42 projekty z 22 krajów świata. W finale, przeprowadzonym na jesieni 1992 roku w Niemczech, zwyciężył PW-5, wykonany całkowicie z kompozytów. Nowoczesny profil skrzydła zaprojektował nieżyjący już prof. Jerzy Ostrowski. W skrzydłach zastosowano strukturę przekładkową i dźwigar zbrojony; metalowe były jedynie okucia. PW-5 o rozpiętości skrzydeł 13,44 m i długości 6,22 m, powierzchni skrzydeł -10,16 mkw., ważył zaledwie 185 kg,
a mógł unieść pilota o maksymalnej wadze 115 kg (wraz ze spadochronem). W roku 1994 otrzymał wymagany certyfikat.
W tym samym roku FAI podpisała z Politechniką Warszawską porozumienie gwarantujące użytkowanie zwycięskiej konstrukcji w zawodach światowych co najmniej do roku 2009. Szybowiec produkowany był przez zakłady PZL Świdnik.
W roku 2001 powstała udoskonalona wersja szybowca B1-PW-5 wykonana pod nadzorem FAI. Produkowana jest przez PZL- Bielsko 1 z miejscowości Górki Wielkie, koło Bielska-Białej. Cena szybowca w roku 2001 wynosi - 66 tys. zł.
Dzięki sukcesom PW-5, który jest obecny na wszystkich liczących się zawodach szybowcowych świata, powstał dwumiejscowy PW-6. Jego konstrukcja jest pochodną szybowca jednomiejscowego. Założeniem było zbudowanie takiej maszyny do nauki latania, która byłaby maksymalnie zbliżona do wyczynowej, tak aby uczeń, który wyszkoli się na PW-6 mógł bez stresu przesiąść się do PW-5.
PW-6 po raz pierwszy wzbił się w powietrze w roku 1998,
a certyfikat otrzymał w 2000 roku. Jest większy od jednomiejscowego: rozpiętość skrzydeł wynosi 16 metrów, ich powierzchnia 15,3 m kw., długość 7,85 m. Masa maszyny wynosi 350 kg, maksymalny udźwig 220 kg (dwóch pilotów ze spadochronami). Produkcję szybowców PW-6 od roku prowadzą zakłady PZL Świdnik. Cena - ok. 80 tys. marek (ok. 160 tys. zł).
Warto przypomnieć, że szybowiec PW-6 jest szóstą konstrukcją, która powstała w ramach edukacyjnego programu ULS (ultralekkie szybowce i motoszybowce), realizowanego od ponad 20 lat na Wydziale Mechanicznym Energetyki
i Lotnictwa.
W pracach badawczych oraz w budowie prototypów uczestniczą studenci. Dzięki temu mają oni możliwość zapoznania się z procesem powstawania konstrukcji lotniczych "od pomysłu do przemysłu". Program ULS nawiązuje do najlepszych tradycji z okresu międzywojennego, gdyż konstruktorzy z Wytwórni RWD swoje pierwsze samoloty budowali właśnie na Politechnice Warszawskiej. W opracowaniu szybowca PW-6 i oprzyrządowania do jego produkcji oraz
w budowie pierwszego prototypu wzięło udział około 20 inżynierów i techników oraz kilkunastu studentów Wydziału MEiL, z których kilku pod kierunkiem dr Świtkiewicza wykonało w tym czasie prace dyplomowe.

(Krzysztof R. Urbański, Rzeczpospolita nr 281/2001 z dnia 1.12.2001)

Flag Counter

Galeria szybowców PW


Szybowce

varia

Zdjęcia PW-6

 




















 

List Gratulacyjny Premiera RP

(tekst: "Prezes Rady Ministrów
przyznaje I nagrodę
za wybitne krajowe osiągnięcia
naukowo-badawcze zespołowi
Politechniki Warszawskiej
w składzie:
mgr inz. Krzysztof Drabarek,
mgr inż. Wojciech Frączek,
mgr inż. Jerzy Kędzierski,
mgr inż. Przemysław Pleciński
pod kierownictwem:
dr inż. Romana Świtkiewicza")

 

 

Zdjęcia z uroczystości
(foto: Prof. J. Lewitowicz)

 






 

 

główny konstruktor PW-6